เมื่อเรารักกัน…ไม่ต้องคิดว่าจะโง่หรือจะฉลาด
ไม่ต้องคิดว่า…ถ้าเชื่อเค้าแล้วเราจะโง่ในสายตาใคร ๆ
ไม่ต้องคิดว่า…ถ้าเปิดหูตารับฟังปากชาวบ้านเป็นการฉลาด
ไม่ต้องคิดว่า…ถ้าเชื่อว่าเค้ารักเราคนเดียวเป็นเรื่องโง่
ไม่ต้องคิดว่า…ถ้ารู้ว่าเค้าทำอะไรเพื่ออะไรเป็นเรื่องฉลาด
ไม่ต้องคิดว่า…ถ้าให้โอกาสเค้าเรื่อย ๆ เป็นเรื่องโง่
ไม่ต้องคิดว่า…ถ้าตั้งกฎเกณฑ์แล้วจะฉลาด
เมื่อคนเรารักกัน…เราไม่ได้เล่นเกม
ไม่ใช่…เล่นหมากรุกที่ต้องมองเชิงกันก่อน
ไม่ใช่…เล่นวิ่งไล่จับคนหนึ่งหนีคนหนึ่งวิ่งตาม
ไม่ใช่…เล่นซ่อนหาต้องตามจิกตามหาตลอดเวลา
ไม่ใช่…เล่นโยนเหรียญสุ่มเอาว่าจะหัวหรือก้อย
เมื่อเรารักกัน…เราไม่ได้ทดลอง action = reaction
เวลาเราให้เค้าไป…ไม่จำเป็นว่าต้องได้รับกลับ
เวลาเค้าโมโหใส่…ไม่จำเป็นต้องโมโหกลับ
เวลาเค้าทำไม่ดีกับเรา…ไม่จำเป็นต้องทำบ้าง
เวลาเค้าไม่ทำดีให้…ไม่ได้หมายความว่าเราไม่ควรทำให้เค้า
เมื่อเรารักกัน…เราไม่ได้ทดสอบทฤษฎี Demand & Supply
ไม่เสมอไป…ที่ต้องการความรักมาก ๆ แล้วเค้าจะมีให้เราน้อย
ไม่เสมอไป…ที่ให้ความรักเค้ามาก ๆ แล้วราคาความรักจะต่ำ
ไม่เสมอไป…ที่จะมีจุดที่ความต้องการเท่ากับความรักที่ให้
เมื่อเรารักกัน….
ไม่จำเป็น…ต้องหาเหตุผลให้กับเหตุการณ์ทุกอย่าง
ไม่จำเป็น…ต้องกลัวในสิ่งที่ยังไม่เกิดขึ้น
ไม่จำเป็น…ที่ต้องบอกเค้าว่า “
เค้าคงไม่เห็นคุณค่าของสิ่งของที่เค้ามีถ้าเค้ายังไม่เสียมันไป”
รักกันไม่จำเป็นต้องขู่กันเรื่องความสำคัญ
รู้อยู่ในใจก็พอ…ว่าเรารักกัน
จำไว้ให้แน่นใจ…กับเรื่องดี ๆ ที่เค้าพูด
จำไว้ให้อบอุ่นใจ…กับสิ่งดี ๆที่เค้าทำให้เรา
ค้นมันออกมาเวลาเหงาใจ
ค้นมันออกมาเวลาไม่มั่นใจ
ค้นมันออกมาเวลาเสียใจ
เพราะว่าเวลาใจเราอ่อนแอ
สิ่งดี ๆ ของเราสองคนมักจะหายไป
อย่าปล่อยให้มันหายไป….เพราะ
คนที่เค้าเคยทำให้เราอาจจะเสียใจ
ที่เราหลงลืมเรื่องดี ๆ เหล่านั้นแล้ว
Keep asking all the time
…เมื่อเรารักกัน….ไม่มีนิยามของแต่ละคู่…. |